محمد بن مسلم، از امام محمد باقر علیه‌السلام روایت کرده است که به آن حضرت عرض کردم:
برخی از یهودیان که نزد ما هستند، گمان مى‌کنند که قول خداى عزوجل: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ»، اهل ذکرى که در آن مذکورند، علمای یهودند..
حضرت به دست خویش اشاره به سینه مبارک خود فرمود، و فرمود که: «ماییم اهل ذکر و ماییم سؤال شدگان».
یهودیانى که در جامعهٔ اسلامى زندگى مى‌کردند، مى‌کوشیدند برترى بیت المقدس بر کعبه را به مسلمانان بقبولانند؛ از این رو در این زمینه دست به جعل احادیثى زدند و آنها را به طور گسترده در میان مسلمانان رواج دادند.
زراره نقل مى‌کند: در خدمت امام باقر علیه‌السلام نشسته بودم و امام در حالى که در مقابل کعبه نشسته بود فرمودند: نگاه کردن به خانهٔ خدا عبادت است.
در همان حال شخصى از قبیله بجیله که او را عاصم بن عمر مى‌نامیدند، نزد امام آمد و گفت: کعب‌الاحبار مى‌گوید: کعبه هر صبح‌گاه برابر بیت‌المقدس سجده مى‌کند.
امام فرمودند: نظر تو در مورد سخن کعب‌الاحبار چیست؟ آن مرد گفت: سخن کعب صحیح است.
حضرت فرمودند: تو و کعب‌الاحبار هر دو دروغ مى‌گویید.
آن‌گاه در حالى که به شدّت ناراحت بودند فرمودند: خداوند بقعه‌اى محبوب‌تر از کعبه روى زمین نیافریده است.
یکی از کارهای امام باقر (ع) همین بود که کسانی را از شاگردان خود و از دوستان خود تربیت کند، بالا بیاورد، به‌صورت اختصاصی آنها را مورد توجه قرار بدهد -شاگردان ویژهٔ آن حضرت- بعد آنها را به همدیگر وصل کند و در سرتاسر دنیای اسلام آنها را به‌عنوان یک قطبی، یک رکنی، به‌عنوان وکیل خود، نایب خود بگذارد که آنها کار آن حضرت را دنبال کنند و ادامهٔ تبلیغات و تعلیمات آن حضرت را به گردن بگیرند و به‌عهده بگیرند.
این سازمان‌دهی پنهانی امام باقر (ع) بود، که از زمان قبل از امام باقر شروع شده بود، اما در زمان آن حضرت یک هیجان بیشتری پیدا کرد و البته در زمان امام صادق (ع) و امام موسی‌بن‌جعفر (ع) به اوج خودش رسید.
لذا شما می‌بینید در روایات، بعضی از اصحاب امام باقر علیه‌الصلاةوالسلام به‌عنوان «اَصحابُ السِّر» شناخته شدند؛ مثل جابربن‌یزید جُعفی.
بازدید : 344
چهارشنبه 6 اسفند 1398 زمان : 12:52
